„Nie ma mocnych” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych polskich komedii obyczajowych, będąca drugą częścią słynnej trylogii o Kargulu i Pawlaku.

Film wyreżyserowany przez Sylwestra Chęcińskiego i oparty na scenariuszu Andrzeja Mularczyka miał swoją premierę 28 maja 1974 roku i szybko zdobył status klasyka rodzimej kinematografii.

O czym opowiada film Nie ma mocnych

Akcja filmu toczy się kilka lat po wydarzeniach z „Samych swoich”. Główni bohaterowie – Kazimierz Pawlak i Władysław Kargul – muszą odnaleźć się w nowych rolach, jako dziadkowie i opiekunowie młodego pokolenia. Konflikty rodzinne, różnice pokoleniowe oraz humorystyczne sytuacje wynikające z codziennego życia na wsi stanowią esencję tej komedii.

Film kontynuuje opowieść o przesiedleniach, sąsiedzkich waśniach oraz próbach odnalezienia wspólnego języka w zmieniającej się Polsce Ludowej. Mimo lekkiej formy, porusza ważne tematy społeczne i historyczne.

Ciekawostki o filmie Nie ma mocnych

1. Reżyser Sylwester Chęciński początkowo nie chciał robić kontynuacji „Samych swoich”, obawiając się porażki. Dopiero scenariusz Andrzeja Mularczyka przekonał go do podjęcia się realizacji drugiej części.

2. Jerzy Janeczek, grający Witka, samodzielnie wykonywał scenę ujeżdżania konia, po dwóch tygodniach treningów w stadninie w Książu.

3. Ilona Kuśmierska, która wcieliła się w matkę Ani, była tylko trzy lata starsza od Anny Dymnej, która grała jej córkę.

4. W jednej ze scen weselnych pojawia się Wiesław Dymny, prywatnie mąż Anny Dymnej, który zagrał perkusistę.

5. Aleksander Pociej, odtwórca roli małego Mareczka, w dorosłym życiu został senatorem RP.

Gdzie kręcono film Nie ma mocnych

Zdjęcia do filmu realizowano m.in. w Dobrzykowicach oraz we Wrocławiu. Autentyczne lokacje i wiejski klimat nadały produkcji charakterystycznego, realistycznego tonu.

Znaczenie filmu w polskiej kulturze

„Nie ma mocnych” to nie tylko kontynuacja losów dwóch barwnych rodzin, ale także ważny element polskiego dziedzictwa kulturowego. Film ukazuje realia powojennej Polski z przymrużeniem oka, ale i z dużą dawką prawdy. Humor, doskonałe aktorstwo oraz autentyczne dialogi sprawiają, że film do dziś cieszy się ogromną popularnością.

W 2013 roku film został poddany cyfrowej rekonstrukcji, dzięki czemu widzowie mogą oglądać go w odnowionej jakości.